Articulatiestoornissen kunnen van enkelvoudige en van meervoudige aard zijn. Dit betekent dat er slechts één enkele letter niet of verkeerd kan uitgesproken worden of dat het een combinatie van letters is. Ook maken wij een verschil tussen fonetische en fonologische articulatieproblemen. Bij dit eerste kan een letter niet uitgesproken worden en wordt ze consistent weggelaten of vervangen door een andere letter. Bij de fonologische problemen worden één of meerdere letters afhankelijk van de plaats waar ze voorkomen in het woord vervangen door een andere letter.

Belangrijk is rekening te houden met de normale spraakontwikkeling. Niet alle letters moeten van bij het begin gekend zijn. Zowel de kleuterleidsters als de logopedisten kunnen u hierover advies geven als u zich hierover zorgen maakt.

Een specifieke vorm van articulatiestoornissen is het lispelen. Dit is vaak een complex probleem dat vaak samenhangt met een verkeerde tongplaatsing en verkeerd slikken. We noemen dit myofunctionele problemen.

De opbouw van een articulatietherapie is afhankelijk van de letter(s) die moeten aangeleerd worden en van de leeftijd van het kind. Meestal wordt er getracht de letter achtereenvolgens op klank-, woord- en zinsniveau aan te brengen. Daarna wordt er geprobeerd dit in de spontane taal van het kind te krijgen.